به راستى كه حرام، افزايش نمى ‏يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه ‏اى به سوى آتش خواهد بود.

هر كس مالى را در غير طاعت خداوند خرج كند، اسرافكار و هر كس كه در راه خير خرج نمايد، ميانه رو است.

اسراف در هر چيزى ناپسند است، مگر در كارهاى خير.

{در پاسخ به سئوال از كم‏ترين حدّ اسراف فرمودند:} كم‏ترين اندازه آن اين است كه لباس بيرونت را لباس خانه دم دستى قرار دهى و ته مانده ظرفت را دور بريزى.

اسراف را رها كن و ميانه ‏روى در پيش‏گير و امروز به ياد فردا باش و از مال به اندازه ضرورتت نگه‏دار و اضافى آن را براى روز نيازمنديت (قيامت) پيش فرست.

 (امام صادق علیه السلام) مشاهده كردند كه سيبى را نيم‏خورده از خانه بيرون انداخته اند، خشمگين شدند و فرمودند: اگر شما سير هستيد، خيلى از مردم گرسنه ‏اند خوب بود آن را به نيازمندش مى‏ داديد.

اسراف كننده سه نشانه دارد: آنچه در شأنش نيست خريدارى مى‏ كند، آنچه در شأنش نيست مى‏ پوشد و آنچه در شأنش نيست مى‏ خورد.

در آنچه بدن را سالم نگه مى‏ دارد اسراف نيست ... بلكه اسراف در چيزهايى است كه مال را از بين ببرد و به بدن صدمه بزند.

اسراف باعث فقر و ميانه روى موجب بى نيازى مى شود.